Evaluatie van projecten is vaak een ondergeschoven kindje. Sterker nog: het wordt lang niet altijd uitgevoerd. Hoe komt dat toch?
Mogelijk speelt een rol dat projecten per definitie onder tijdsdruk staan. Maar als evaluaties het aangrijpingspunt zijn voor duurzame verbetering, dan kan tijdgebrek niet de enige reden zijn. In dit artikel gaan we op zoek naar andere oorzaken. In een artikel in Sigma zijn Tineke Jacobs en Antonie Reichling op zoek gegaan naar oorzaken van niet-evalueren, aanvullend op de oorzaken die de basisliteratuur geeft. Ze kwamen tot de volgende aanvullende oorzaken, naast ‘we hebben geen tijd’:- Een te eenzijdig – instrumenteel – perspectief op het project, waardoor de blik vooral gericht is op de klassieke beheersfactoren en waardoor onderliggende oorzaken, zoals kwaliteit van samenwerking en belangenbehartiging te weinig ter tafel komen.
- Leren en verantwoorden zijn een slechte combinatie, terwijl dat vaak wel het idee is van (eind)evaluaties.
- Leren is geen makkelijke bezigheid voor professionals.
- Ontbreken van regelmaat en feitelijke onderbouwing door structurele koppeling aan monitoring.
- Evalueren maakt geen deel uit van zowel de planning en control/monitoringscyclus van het project als van de omliggende organisaties.
- Evalueren blijft voorbehouden aan de direct betrokkenen bij het project, niet alle stakeholders hebben er een rol in.
